Sapevano di mare quegli occhi,
di onde che s’infrangevano nei miei,
di tempeste racchiuse nei bagliori
di quelle pupille smarrite.
Sapevano di spiagge e porti mai raggiunti
di attese, mancanze.
Di naufragi!
Perché quando vedi il mare
in un paio d’occhi così
sai già che finirai per annegarci !
Vincenzo Calafiore
Είχαν γεύση θάλασσας αυτά τα μάτια,
των κυμάτων που σκάνε στα δικά μου,
των καταιγίδων που περικλείονται στις λάμψεις
αυτών των χαμένων ματιών.
Ήξεραν για παραλίες και λιμάνια που δεν έφτασαν ποτέ
Από αναμονές, από αποτυχίες.
Από ναυάγια!
Γιατί όταν βλέπεις τη θάλασσα
σε ένα ζευγάρι μάτια σαν αυτό
ξέρεις ήδη ότι θα καταλήξεις να πνιγείς μέσα της!
Vincenzo Calafiore
Sabían a mar esos ojos
de olas rompiendo en los míos,
De tormentas encerradas en los destellos
De esas pupilas perdidas.
Sabían de playas y puertos nunca alcanzados
De esperas, de fracasos.
De naufragios.
Porque cuando ves el mar
en unos ojos así
¡ya sabes que acabarás ahogándote en él!
Vincenzo Calafiore
They tasted of the sea those eyes,
of waves crashing in mine,
Of storms enclosed in the gleams
Of those lost pupils.
They knew of beaches and ports never reached
Of waits, of failures.
Of shipwrecks!
Because when you see the sea
in a pair of eyes like that
you already know that you will end up drowning in it!
Vincenzo Calafiore
Ils avaient le goût de la mer, ces yeux,
des vagues qui s'écrasent dans les miens,
Des tempêtes enfermées dans les lueurs
De ces pupilles perdues.
Ils connaissaient les plages et les ports jamais atteints
Des attentes, des échecs.
Des naufrages !
Car quand on voit la mer
dans une telle paire d'yeux
on sait déjà qu'on finira par s'y noyer !
Vincenzo Calafiore
Nessun commento:
Posta un commento